Mahallenin kedilerinden çok memnunum son günlerde . . .
Çocukluğumdan bu yana hayvanları hep severim. Yolllarda gördüğüm
kediler temkinli bir mesafeden bana şöyle bir bakar ama aramızdaki
mesafe birazcık kapandığında hemen kaçarlardı. Bırakın
onlara el sürmeyi bir kenara koyduğunuz yemeği bile gelip almazlardı.
Hep içimden akılsız hayvan yemek bulacak ama korkusundan anlayamıyor
diye geçirirdim.
Tuhafıma giden şey İstanbul da da bolca kedi
vardı sokaklarda ama nedense pek korkak değildiler. Size bir kaç metreye
kadar yaklaşır itina ile göz teması kurarlardı. Bu adam işime yarar mı
acaba diye bakarlardı son ana kadar. Elinizdeki onlara vermek hatta
sevmek bile mümkün olurdu.
Buradan bir karara vardım.
"İstanbul' un kedileri Konya' nın kedilerinden daha akıllı." Nedenini de
düşündüm. Dünyası yerden 20 cm yüksekte olan ve insan gibi ne yapacağı
belli olmayan bir kitle ile beraber yaşayan bir canlı türü için
İstanbul daha hareketli, daha maceralı olduğundan daha çok tecrübe edinebiliyorlar
daha çok şey öğreniyorlardı. Bu yüzden de daha akıllı oluyorlar dedim
kendi kendime.
Dünya değişiyor. İnsanlar değişiyor. Temel
yapıları aynı kalsa da bakış açıları farklılaşıyor. Bir çok insan daha
geniş çemberler içinde yaşamaya başladı ve bir çoğunun çemberi başka tür
yaşam çemberleri ile keşişir oldu. Artık daha toleranslılar. Sevgi,
nefretten-mücadeleden bira daha fazla anlam kazanmaya başladı. Refah,
karın tokluğu ve idealizmin önüne geçti.
Kediler de bu gelişimden nasibini aldı sanırım. tamnland.com
Dün akşam eve gelirken yol boyunca rastladığım bir çok kedinin benden
kaçmadığı gibi benimle iletişim kurduklarını farkettim ! Ben dün
farkettim ama aslında durum epeydir değişmiş durumdaydı. Bahçemizde
kediler var. Her kapıdan çıktığımda beni bir kaç metre yakınımda bir
süre yürüyüp uğurluyorlar. Her balkona çıktığımda altında yattıkları
çam ağacının altından kafalarını kaldırıp bakıyorlar. Evimizin yolunda
bahçesi yer seviyesinden 2 metre aşağıda kalan bakımlı bir bahçe var.
Kedi buraya inmek istiyor ama duvarın üzerinden bana miyavlıyor. Alenen
"beni buraya bir indirsene" diyor gibi geldi bana ! 40 cm lik bahçe
duvarının üzerindeki kedinin yanından geçerken kuyruğu kotuma süründü
ama kaçmak aklına bile gelmedi.
Mahallemizin kedileri bunlar
artık çoğunu tanıyorum. Köşedeki çöpün gündüz bekçileri. Akşamları köpek
ziyaretleri yüzünden ortalarda görünmezler. Sokak kedileri artık aynı
mahalleyi paylaştıkları insnalarla gayet sıcak bir ilişki içindeler.
Akıllanmış buradaki kediler de . . .
İşte şimdi anladım ki
İstanbul' un kedileri daha akıllı değilmiş aslında. Acı ama aslında
insanlar yeterince akıllı değilmiş meğerse. Kediler aynı. Değişen
insanlar !! Her gördüğü kediyi kovalamaya çalışmıyor artık mahallemizdeki çocuklar. Sokak kedisi pis olur aman ellemeyin demiyor artık çocuklarına büyükler. Kediler de buna uygun hareket edip cevap
veriyorlar. Zemin kattaki adam "balkonumun önü kedi doldu" diye şikayet
etmek yerine düzenli süt koyuyor. Bahçeye çıkan çocuklar kedileri
sevmeye çalışıyor.
Kediler de insanlardan korkmaktan vazgeçiyorlar. Dosluğa cevap veriyorlar.
Böylesi daha iyi. Çok daha iyi çocukluğumdan . . .
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder